ఏల నన్ను వేఁడుకొనే విటు నీవే నేఁ గాన
తీలుపడనేర నేను తెలివేకాని. !!
నగి నగి తిట్టినాను నాతో నలిగినాను
వెగటు లేదు నాకు వేడుకే గాని
మొగిసి మాటలాడినాను మోనాన నీవుండినాను
జగడము లేదు నాకు చనవే కాని !!
కన్నులఁ గొసరినాను కాఁకల విసరినాను
చిన్నబోదు నా మోము చెలువే కాని
సన్నలనే తిట్టినాను చాయలనన్నాడినాను
యెన్న నెగ్గుగాదు నాకు నితవే కాని !!
పైకొనక మానినాను పరాకు సేసినాను
నాకెందు నెరవు లేదు నలుపేకాని
శ్రీకాంత నేను నీవు శ్రీ వేంకటేశుఁడవు
ఏకమైతి మెదురేది ఇచ్చకమే కాని. !!
భావమాథుర్యం..
అన్నమయ్య చెప్పిన ఈ సరస కీర్తనలో దేవి స్వామితో కరాఖండిగా ఏమంటున్నదంటే, మన కలయికకు ఎదురే లేదు స్వామీ! మన అనురాగమే కనిపిస్తుంది కానీ మరోటి నా దృష్టికి రాదు. నీవు నన్ను వేడుకోవటం దేనికి ప్రభూ? నీవే నేను గాన.
నేను నీ గురించి ఎన్ని పుకార్లు విన్నా దుర్బలను కాను. నాకు జ్ఞానము ఉన్నది. (స్వామి పరమాత్మ, దేవి ఆత్మ అని ఆమె గ్రహించినది). ప్రభూ! నీవు నవ్వుతూ తిట్టినా. పీడించినా నాకు వినోదమే కాని ద్వేషభావం లేదు. పూనుకొని నీవు మాట్లాడినా, లేక మౌనంగా ఉన్నా నాకు నీవంటే ఇష్టమే కాని మనమధ్య పోట్లాట రాదు, రాబోదు.
స్వామీ! నీ కన్నులలో నాపై ఆపేక్ష చూపించినా, లేక మండిపడినా నా మొగము ప్రసన్నంగా ఉంటుందే కాని, చిన్నబోదు. సన్నగా తిట్టినా చాయగా మాటలనినా నాకు హితమే కాని చెడు కాదు.
నాథా! నీవు నా పొందు కోరినా లెక, పరాకు చిత్తగించినా నాకు ఒప్పుగానే తోస్తుంది. తప్పు అనిపించదు. ఎందుకో తెలుసా ప్రభూ! నేను శ్రీకాంతను, నీవు శ్రీ వేంకటేశ్వరుడవు. అనవసర అపార్ధమే కాని మనమేకమైతే ఎదురేముంది?
వ్యాఖ్యానం.అమరవాది సుబ్రహ్మణ్య దీక్షితులు.
సేకరణ .. పొన్నాడ లక్ష్మి.
No comments:
Post a Comment