అమ్మకౌగిట పంజరంపు చిలకలా

చేదు జ్ఞాపకంగా మిగిలిన బాల్యం.

అమ్మకౌగిట పంజరంపు చిలకలా నిశ్చింతగా గడిపేది బాల్యం.
నాన్నదగ్గిర గారాలు పోతూ కావలసినవి సమకూర్చుకొనేది బాల్యం
. 
కారణాంతరాలవల్ల తాతగారింట గడపవలసివచ్చిన బాల్యం.
మాతామహుల ఇంట్లో అన్నింటికీ మొహమాటపడుతూ తిరిగే బాల్యం

సహజసిధ్ధమైన అల్లరి చెసి దెబ్బలు తిని అమ్మకోసం ఆక్రోశించిన బాల్యం.
చదువులో వెనకబడి మరిన్ని చివాట్లు తిన్న బాల్యం.

చిరుతిండి యెదయినా ఇంకాస్త తినాలనిపించినా అడగలేని దౌర్భాగ్యపు బాల్యం
రాత్రి అమ్మ చెంగుచాటున ఆదమరచి నిద్రపొవాలని ఆశపడే బాల్యం

ఒంటరిగా నిద్రపోతూ మధ్యలో 'అమ్మా!' అని కలవరిస్తూ ఉలిక్కిపడి లేచే బాల్యం
సెలవుల్లొ అమ్మదగ్గిరకి వెళ్ళాలని ఆత్రపడే బాల్యం.

నాన్నగారి రాకకోసం ఎదురుచూస్తూ క్షణమొక యుగంగా గడిపిన బాల్యం.
ఇంటికెళ్ళి అమ్మ ఒడిలో తలదాల్చుకుని స్వాంతన పొందిన బాల్యం.

బాల్యం అందరికీ మధురస్మృతి అయితే కొందరికి మాత్రం చేదు జ్ఞాపకమే.
నాకు తెలిసిన కొంతమంది బాల్యం జ్ఞప్తికి వచ్చి మనసు కలతపడి,
Mahesh A గారి బంగారు బాల్యం కవిత చదివాక నాలో కలిగిన భావాలు.