మధుర జ్ఞాపకం

 మధుర జ్ఞాపకం

అవి భువనేశ్వర్ లో మేమున్న రోజులు. తెలుగు సినిమాలు ఉండేవి కావు. ఆదివారం మధ్యాహ్నం 12 గంటలకి ఒక షో తెలుగు సినిమా వేసేవారు. దానికోసం తాపత్రయంపడి ఎండలో వెళ్ళేవాళ్ళం. అక్కడ అందరు తెలుగువారందరూ కలుస్తారాని ఓ సరదా. ఓసారి అలాగే ఓ ఆదివారం నాడు తెలుగు సినిమాకి వెళ్ళాం. సినిమా అయ్యాక తెలుగు మిత్రులందరితో మాట్లాడి బైక్ మీద ఇంటికి చేరాం. ఇంటికొచ్చి చూసుకుంటే నా చేతి వాచీ లేదు. హాల్లోనో పడిపోయిందో, బైక్ మీద వస్తుంటే దార్లోనే పడిపోయిందో తెలియలేదు. నాకు రిస్టు వాచీ అంటే చాలా ఇష్టం. పాత వాచీ పాడైపోతే మా శ్రీవారు కొత్త వాచీ బహుకరించారు. ఆ వాచీ పోగొట్టుకున్నందుకు చాలా బాధనిపించింది. ఆ రోజు సాయంత్రం ఎదురింట్లో ఉన్న ప్రకాశరావు గారింటికి (ప్రకాశరావు గారు AG office లో Accounts Officer గా పనిచేసేవారు) వెళ్ళి మాటల్లో వాళ్ల అమ్మాయిలతో ఈ విషయం చెప్పాను. మర్నాడు ప్రకాశరావు గారు అఫీసునుండి వస్తూ ‘లక్ష్మీ నీ వాచీ ఎక్కడుందో తెలిసిపోయింది’ అని సంతోషంగా చెప్పారు. మాకేమీ అర్ధం కాలేదు. 12 గం.ల తెలుగు సినిమా షో అయిన తర్వాత, matinee show హిందీ సినిమాకి వచ్చిన ఒక ఒడియా విద్యార్ధి కి తన సీట్లో నా వాచీ కనిపించిందిట. ముందు షో తెలుగు సినిమా అయింది కాబట్టి ఆ వాచీ ఎవరో తెలుగువారిదే అయ్యుంటుందని గ్రహించి అధిక తెలుగువారు పని చేస్తున్న AG office notice board లో వాచీ తనకు దొరికినట్లు, పోగొట్టుకున్నవారు వచ్చి తీసుకోవలసిందిగా తన చిరునామా ఇచ్చి తెలియజేసాడు. ప్రకాశరావు గారు ఆ చిరునామా నాకిచ్చారు. మర్నాడు మా శ్రీవారు అతని ఇంటికి వెళ్ళి విషయం చెప్పారు. ఆ అబ్బాయి ఎన్నొ వివరాలు అడిగి, వాచీ మాదేనని నిర్ధారించుకుని మాకు ఆ వాచీ అందజేశాడు.

అతని సమయస్ఫూర్తి, నిజాయితీ మమ్మల్ని అబ్బురపరచింది. ఆ తర్వాత అతను మంచి స్నేహితుడయ్యాడు. ఈ సంఘటన నేనెప్పటికీ మరచిపోలేని మధుర జ్ఞాపకం !!

- పొన్నాడ లక్ష్మిమధుర జ్ఞాపకం

అవి భువనేశ్వర్ లో మేమున్న రోజులు. తెలుగు సినిమాలు ఉండేవి కావు. ఆదివారం మధ్యాహ్నం 12 గంటలకి ఒక షో తెలుగు సినిమా వేసేవారు. దానికోసం తాపత్రయంపడి ఎండలో వెళ్ళేవాళ్ళం. అక్కడ అందరు తెలుగువారందరూ కలుస్తారాని ఓ సరదా. ఓసారి అలాగే ఓ ఆదివారం నాడు తెలుగు సినిమాకి వెళ్ళాం. సినిమా అయ్యాక తెలుగు మిత్రులందరితో మాట్లాడి బైక్ మీద ఇంటికి చేరాం. ఇంటికొచ్చి చూసుకుంటే నా చేతి వాచీ లేదు. హాల్లోనో పడిపోయిందో, బైక్ మీద వస్తుంటే దార్లోనే పడిపోయిందో తెలియలేదు. నాకు రిస్టు వాచీ అంటే చాలా ఇష్టం. పాత వాచీ పాడైపోతే మా శ్రీవారు కొత్త వాచీ బహుకరించారు. ఆ వాచీ పోగొట్టుకున్నందుకు చాలా బాధనిపించింది. ఆ రోజు సాయంత్రం ఎదురింట్లో ఉన్న ప్రకాశరావు గారింటికి (ప్రకాశరావు గారు AG office లో Accounts Officer గా పనిచేసేవారు) వెళ్ళి మాటల్లో వాళ్ల అమ్మాయిలతో ఈ విషయం చెప్పాను. మర్నాడు ప్రకాశరావు గారు అఫీసునుండి వస్తూ ‘లక్ష్మీ నీ వాచీ ఎక్కడుందో తెలిసిపోయింది’ అని సంతోషంగా చెప్పారు. మాకేమీ అర్ధం కాలేదు. 12 గం.ల తెలుగు సినిమా షో అయిన తర్వాత, matinee show హిందీ సినిమాకి వచ్చిన ఒక ఒడియా విద్యార్ధి కి తన సీట్లో నా వాచీ కనిపించిందిట. ముందు షో తెలుగు సినిమా అయింది కాబట్టి ఆ వాచీ ఎవరో తెలుగువారిదే అయ్యుంటుందని గ్రహించి అధిక తెలుగువారు పని చేస్తున్న AG office notice board లో వాచీ తనకు దొరికినట్లు, పోగొట్టుకున్నవారు వచ్చి తీసుకోవలసిందిగా తన చిరునామా ఇచ్చి తెలియజేసాడు. ప్రకాశరావు గారు ఆ చిరునామా నాకిచ్చారు. మర్నాడు మా శ్రీవారు అతని ఇంటికి వెళ్ళి విషయం చెప్పారు. ఆ అబ్బాయి ఎన్నొ వివరాలు అడిగి, వాచీ మాదేనని నిర్ధారించుకుని మాకు ఆ వాచీ అందజేశాడు.

అతని సమయస్ఫూర్తి, నిజాయితీ మమ్మల్ని అబ్బురపరచింది. ఆ తర్వాత అతను మంచి స్నేహితుడయ్యాడు. ఈ సంఘటన నేనెప్పటికీ మరచిపోలేని మధుర జ్ఞాపకం !!

- పొన్నాడ లక్ష్మి