ఇంతకంటే సుద్దులు నే మెరఁగము - అన్నమయ్య కీర్తన

ఈ వారం అన్నమయ్య కీర్తన:

ప.    ఇంతకంటే సుద్దులు నే మెరఁగము

       వింత లెల్లా నీకు విన్నవించంగ వచ్చితిమీ                ||

చ.    మనసెల్లా నీమీఁద మంతనాలు చెలులతో

       తనువు పానుపుమీఁదఁ దరుణికిని

       కనుగొంటే దయ పుట్టు కదా నున్నవారికైనా

       వినవయ్య నీకు విన్నవించంగ వచ్చితిమి.                ||

2.    గురిగాఁ జేయు చెక్కుపై కొనచూపు నీ రాకకై

       జరయు నిట్టూర్పులు చన్నులమీఁద

       కరకురా యైనాను కరఁగుఁబో నీకు వలె

       వెరగంది ఇదే విన్నవించంగ వచ్చితిమి.                             ||

3.    అలయిక తనలోన అసలు నీ కౌఁగిటిపై

      సెలవుల లేనగవు శ్రీవేంకటేశ

      కలిసితి వింక మేడకంబమైనా నిగిరించు

      వెలసే వేడుక విన్నవించంగ వచ్చితిమి.                    ||

భావమాధుర్యం:

         దేవి చెలికత్తెలు శ్రీనివాసునికి విన్నవించుకొంటున్నారు.  అన్నమయ్య వారిలో ముఖ్యమైన చెలికత్తెగా భావించుకుని ఈ కీర్తనలో ఇలా విశదీకరిస్తున్నాడు.  

         స్వామీ! ఇంతకంటె ఆమె ‘కతలు’ వివరించలేమయ్యా! అన్నీ వినడానికి వింత వింతగా ఉంటాయి. ఆమె విరహవేదన చూడలేక నీకు విన్నవించుకుందామని వచ్చాము. ప్రభూ! తానొకపక్క చెలులతో మంతనాలు చేస్తున్నా ఆమె మనసంతా నీమీదే ఉన్నదయ్యా! ఆమె శరీరమే పాన్పుమీద ఉన్నది. ఆ తరుణిని కనులారా చూస్తే పరాయివారికైన దయ పుడుతుంది. నీవు స్వతహాగా కరుణానిధివని నీకు విన్నవించ వచ్చాము.

          దేవా! ఆమెను గమనించు. తన చేయి చెక్కిలిపై జేర్చి క్రీగంట నీ రాకకై ఎదురు చూస్తూనే ఉంది. ఆమె నిరాశతో నిట్టూరుస్తుంటే ఆ వేడికి చనుగవ వేడెక్కుతున్నాయి. ఆమెను చూస్తే నీ వంటి రాతిహృదయం కలవారి గుండె అయినా కరిగి తీరాలి. మేము కూడా భయపడి నీ వద్దకు వచ్చాము.

         స్వామీ! తనలో శ్రమచేత  ఆమె అలిసిపోయింది. అయినా నీ కౌగిలిలో స్వాంతనకై  నిరీక్షిస్తున్నది. ఆమె పెదవులపై చిరునవ్వు మాయలేదు. ఓ శ్రీవేంకటేశ్వరా! ఒంటి స్తంబపు మెడలోని రాణివలెనున్న ఆమెను నీవు కూడితే పొందే వేడుక వివరించ వచ్చామయ్యా..