ఇంట గెలిచి కా నీవు యిక రచ్చ గెలిచేది. వెంటనే ఆనతీరాదా వినవలె నేను. - అన్నమయ్య కీర్తన

ఈ వారం అన్నమయ్య కీర్తన. 13.2.16

ప.       ఇంట గెలిచి కా నీవు యిక రచ్చ గెలిచేది.

          వెంటనే ఆనతీరాదా వినవలె నేను.

౧.       మాయలెంత సేసినాను మచ్చికెంత పూసినాను

          ఆయెడ నావలె నిన్నునాపె నమ్మీనా

          కాయవు నీ ఘాతలివి కందువ మచ్చములివి

          యేఇంతి సేసినవంటే యేమనేవు నీవు?               ||

౨.       కల్లలెన్ని ఆడినాను కదిసెంత గూడినాను

          యిల్లదే నావలె నాపె యియ్యకొనీనా 

          తెల్లని కన్నులతేట దిష్టమైన యా చెమట

          చెల్లబెట్టుకొని యాపె చింతవాప గలదా?                ||

౩.       నెమ్మినెంత  పొగడినా నీకు నీకే పొగడినా

          రమ్మని  నావలెనాపె రతి గూడీనా

          యెమ్మెల శ్రీ వేంకటేశ యెనసితివిటు నన్ను

          సమ్మతించనాడనెట్టు సరసమాడేవు.                             ||

భావం.   అన్నమయ్య ఈ కీర్తనలో యింతులకు ‘ఈర్ష్య’ సహజమైనదని  నొక్కి వక్కాణిస్తున్నాడు. అందులోనూ తన మగనికి వాంఛ రేపగల మగువను భార్య సహించలేదు. నాయిక స్వామితో ఏమంటున్నదో చూడండి.

          స్వామీ! నీవు ఇంట గెలిచాక కదా! రచ్చ గెలిచేది? ఆమెతో తమరి పాట్లు వెంటనే ఆనతిస్తే విని నేనూ ఆనందిస్తాను. ఒకటి మాత్రం నిజం. నీవెన్ని మాయలు చేసినా ఎంత చనువు చూపినా నిన్ను ఆవిడగారు నమ్మటమనేది కల్ల. నీ వంటిమీద ఈ గాట్లు, మచ్చలు ఏ ఇంతి సేసినవి అని ఆమె అంటే తమరి సమాధానమేమిటో? నీవు నోటికి వచ్చిన అబద్ధాలు చెప్పినా, దగ్గరయై యెంత సముదాయించినా నావలె ఆమె నిన్ను ఇట్లాంటి విషయాలలో నమ్ముతుందా? అది ఎన్నటికీ జరిగే పని కాదు. తేటగా మెరుస్తున్న నీ కళ్ళు, కంటికి కనిపిస్తున్న ఈ చెమటలు  పోనీలే అని ఆమె సరిపెట్టుకోదు. అది ఆమెని తప్పక బాధిస్తుంది. స్వామీ! నీ నామమెంత పొగిడినా నిన్ను రమ్మని నావలె రతికి ఆహ్వానించదు. శ్రీ వేంకటేశా ! నాకు సుఖమిచ్చినట్లు దానికియ్య లేవు. ఇది నిజం.